Bu da ucuzluk bağımlılığı

Bunu nasıl mı biliyorum? Çünkü son bir iki ay içinde yeni dairemdeki mutfak, banyo, çalışma odası, yemek odası ve diğer odaları, her biri 1 dolara alınmış ürünlerle doldurdum.

Her şeyin 1 dolar olduğu ucuzluk mağazaları bağımlılık yaratıyor.
Eskiden bu tür dükkânlarda ucuz görünüşlü plastik eşyalar satılırken şimdilerde ürünler genelde cam, metal veya seramikten. Eskiden çok popüler olan bu “Her Şey Bir Dolara” dükkanları şimdilerde çok daha iyi durumda.
ALBANY, New York – ABD’nin hemen hemen her tarafında, tüm ürünlerin bir dolar olduğu ucuzluk mağazaları var
Oğlumun odasının duvarında, adını oluşturan (JAKE) 1 dolarlık bir boyayla kaplanmış 1 dolarlık harfler asılı ve balıkları 1 dolar değerindeki bir Elmo heykelciğinin içinde yüzüyor.
Kilerim 1 dolarlık kavanozlara koyduğum 1 dolarlık bitkilerle, 1 dolarlık çorbalarla ve 1 dolarlık konserve sebzelerle dolu. Ayrıca 1 dolarlık baharatlar topluyorum. 1 dolarlık ilaçlara (aspirin, kas gevşetici, bandajlar) ve gevşemek için 1 dolarlık lükslere (banyo köpüğü, bebe yağı, kokteyl bardakları) ihtiyaç duyuyorum. 1 dolarlık kitaplar ve filmler buldum.
Kıyafetlerimi, bulaşıklarımı ve vücudumu 1 dolarlık sabunlarla, tezgâhı, küveti ve lavaboyu 1 dolarlık deterjanlarla yıkıyorum. 1 dolarlık bir spreyle sabitlediğim saçlarımın üzerinde geçirdiğim 1 dolarlık bereyle, mağaza mağaza dolaşıyorum. Geçmişte pahalı mağazalardan almış olduğum ürünler için, ucuzluk mağazalarında yaklaşık 200 dolar ve bolca zamanımı harcadım. Ucuzluk mağazaları büyük bir sektöre dönüştü. Sadece 1 dolarlık ürünler satan en büyük mağaza zinciri Dollar Tree, ABD ve Kanada’daki 4 bin mağazasında geçen yılın üçüncü çeyreğinde 1.6 milyar dolar kâr ettiğini açıkladı.
Bu, geçen yılın aynı dönemine kıyasla yüzde 12′lik artış anlamına geliyor. Mağazadaki ürünlerin çoğu, üretim metotlarının sorgulandığı Çin ve Hindistan’dan geliyor. Her iki mağazanın da sözcüsü ürünlerinin güvenli olduğunu ve insani çalışma koşulları altında üretildiğini söylüyor.
Family Dollar’ın sözcülerinden Joshua Braverman, şirketin dünyanın dört bir yanındaki fabrikalarla ortaklık yaptığını ancak ürünlerin çoğunun ABD’de üretildiğini söylüyor. Ancak ABD menşeli olmayan çok sayıda ürün var. Örneğin bu mağazaların birinden aldığım Cristar marka cam ürünler. Camlar Kolombiya’dan konteynırlar içinde ithal ediliyor ve daha sonra kamyonla New York’a taşınıyor. Şirketin yatırımcı ilişkilerinden sorumlu olan Timothy J. Reid, temizlik malzemeleri, gıda, sağlık ve kozmetik ürünleri gibi raf ömrü kısa ürünlerin şirketin satışlarının yarısını oluşturduğunu söylüyor.
Ancak müşteriyi mağazaya çeken bu ürünler, zücaciye, tabak ve kadeh gibi daha dayanıklı ürünlerin de satışına yardımcı oluyor. Ucuzluk mağazası bağımlılığım, geçtiğimiz sonbaharda Albany’e taşınmamla başladı. Mağazaya ilk gitme nedenim son derece masumaneydi: Birkaç kalıp sabun, bir duş rafı ve bir çöp kovası aldım. Tüm bunlar 5 dolardan fazla tutmadı.
Birkaç gün sonra Yankee One Dollar’da Kolombiya’dan ithal cam ürünler buldum ve dört tane su bardağı satın aldım. Daha sonra sepete şampanya, kokteyl ve şarap kadehlerini ekledim. Yakındaki bir rafta güzel bir cam vazo ve zarif bir adak şamdanı duruyordu.
İçlerine koymak için adak mumları da gerekiyordu. Derken birkaç mutfak aletine ihtiyacım olduğunu fark ettim: Kepçe, spatula ve bir tahta kaşık takımı aldım. Toplam 20 dolarlık alışveriş yapmıştım. Sonra bayram gelip çattı. Ucuzluk mağazaları sezon indirimleri için biçilmiş kaftan. Sevgililer Günü şekerleri satmak için yeni yıl arifesini beklemiyorlar bile. Dollar Tree’de bayramlara özel ürünler, müşterileri 1 dolara “Yıldız Savaşları” yap-bozları ve “Arabalar 2″ yapışkanlarının olduğu raflara çekmek için hep mağazanın ön tarafına konuluyor.
Bu raflar müşteriyi temizlik ürünlerine ve oradan gıda ve kozmetik ürünleri ile baharatlara yönlendiriyor. Kendimi bir anda birbiriyle uyumlu bir tabak ve kase takımına uzanırken buldum. Mağaza kartı bile edindim. Kısa süre sonra bağımlı oldum. Albany’nin güneyindeki bu ucuzluk mağazasında, mono-sodyum glutamat aroması arıyordum. Bu kadar ucuz olmasaydı asla kullanmayacağım, hatta elimi bile sürmeyeceğim bir üründü bu. Paniğe kapıldım. Ama eve döndüğümde sakinleşmiştim. Satın aldığım ürünlerin çoğunun işe yaradığını düşündüm.
Masam derli topluydu, kilerim ağzına kadar doluydu ve banyomda kirden eser yoktu. Fakat ihtiyacım olmayan birçok şey almıştım: Üç tane tuzluk takımı, iki şişe öğütülmüş tarçın ve mono-sodyum glutamat. Tek ihtiyacım olan temizlik yapmak, yani bu gereksiz ürünlerden kurtulmaktı. Onları çöpe atarsam kendimi daha iyi hissedecektim. Bunun için öncelikle sağlam bir çöp poşeti gerekiyordu. Ve onu nereden alacağımı çok iyi biliyordum.
THE NEW YORK TIMES